विद्यालयात् परं अग्रिमदिनस्य अपराह्णे हार्डी-कुमारौ गृहं प्रति प्रस्थाय तत्र गत्वा नौकागृहं प्राप्तवन्तौ यत्र तयोः शीघ्रगामिनी मोटरनौका स्लूथ् आसीत्।
तौ एतां नौकां धनात् क्रीतवन्तौ यत् तौ टावर-निधि-रहस्यस्य निराकरणे तथा च गुप्तव्यापारिणां समूहस्य ग्रहणे स्वकीयस्य कार्यस्य प्रतिफलरूपेण प्राप्तवन्तौ। एषा नौका शीघ्रगामिनी आसीत्, तथा च तौ तस्यां बहवः सुखिनः कालान् अनुभूतवन्तौ।
तयोः मित्राणां मध्ये एकः टोनी प्रीतो, इतालीय-अमेरिकीयः युवकः, अपि मोटरनौकां नेपोली धारयति स्म, यथा बिफ् हूपरः एन्वॉय् इति नौकायाः गर्वितः नायकः। टोनी-नौका बार्मेट्-खाडीं प्रति शीघ्रतमा आसीत् यावत् स्लूथ् आगच्छत्, तथा च तेषां मध्ये तेषां नौकानां गतिविषये बहवः मैत्रीपूर्णाः प्रतिस्पर्धाः आसन्।
चेट् मोर्टन् स्लूथ् इति नौकायां उपविष्टः आसीत्, जो-फ्रैङ्क्-च प्रतीक्षां कुर्वन्।
“आगच्छतम्,” सः अवदत्। “टोनी-बिफ् च खाडीं प्रति प्रस्थितौ स्तः।”
हार्डी-कुमारौ स्वकीयां नौकां प्रति उत्प्लुत्य किञ्चित्कालान्तरे स्लूथ् बार्मेट्-खाडीं प्रति प्रस्थिता। तौ अन्याः नौकाः परितः भ्रमन्तीः दृष्ट्वा, यथा टोनी-बिफ् च तयोः आगमनं प्रतीक्षमाणौ आस्ताम्। टोनी ताभ्यां हस्तं प्रसार्य अल्पकालान्तरे तौ नेपोली इति नौकायाः समीपं प्राप्तवन्तौ।
“कुत्र गच्छामः?” इति फ्रैङ्क् अवदत्।
“यत्रापि गच्छामः। केवलं भ्रमणं कुर्मः।”
एकः गर्जनं श्रुतं यदा एन्वॉय् उत्थिता, बिफ् चक्रं धारयन्, जेरी गिल्रॉय् फिल् कोहेन् च तस्य सहितौ आस्ताम्।
“त्वं ब्लैक्स्नेक्-द्वीपं प्रति गन्तुं न इच्छसि, बिफ्?” इति जो अवदत्।
“न इच्छामि! एकवारं पर्याप्तम्।”
“अहमपि,” इति चेट् अवदत्, यदा तिस्रः नौकाः समानगत्या बार्मेट्-ग्रामस्य दिशां प्रति प्रस्थिताः।
ब्लैक्स्नेक्-द्वीपः, समुद्रे किञ्चित् दूरे तटस्य दिशायां, तेषां मित्राणां कृते भयानकानां घटनानां स्थलम् आसीत्। किञ्चित् पूर्वं चेट् मोर्टन् बिफ् हूपरः च बिफ्-नौकायां प्रस्थाय गुप्तव्यापारिणां समूहेन अपहृतौ ये तौ हार्डी-कुमारौ इति मत्वा फेन्टन् हार्डी-प्रति प्रतिशोधं कर्तुम् इच्छन्ति स्म। तौ ब्लैक्स्नेक्-द्वीपं प्रति नीतौ, यथा पूर्वं एतस्य शृङ्खलायाः चतुर्थे खण्डे “द मिसिङ् चम्स्” इति उक्तम्।
“अहं पुनः तं स्थलं द्रष्टुं न इच्छामि,” इति बिफ् अवदत्। “मम जीवनकालं यावत् पर्याप्तम् आसीत्।”
“सर्पैः गुप्तव्यापारिणैः च सह बहवः उत्तेजनाः आसन्,” इति फ्रैङ्क् अवदत्।
“उत्तेजनाः!” इति चेट् सुखेन पृष्ठं प्रति आगत्य अवदत्। “किम्, अहं निश्चितः अस्मि यत् तत् किमपि न आसीत्।”
“किमर्थं, किमपि न?” इति जो अवदत्। “यदि त्वयि किमपि अधिकं उत्तेजनं जातं, तर्हि अहं तत् श्रोतुम् इच्छामि।”
“किम् अहं तुभ्यं न उक्तवान् यदा अहं नौकाभङ्गस्य एकमात्रः जीवितः आसम् यस्मिन् चतुर्नवतिः जीवाः नष्टाः?”
तस्य मित्राः चेट्-प्रति सन्देहेन अवलोकितवन्तः। चेट् मोर्टनस्य हास्यप्रियता सर्वैः ज्ञाता आसीत्। तस्य हास्याः निर्दोषाः आसन्, परन्तु सः हास्यं प्रति प्रेम अनुभवति स्म तथा च तस्य केचन भयानकाः कल्पनाः तेषां मध्ये प्रसिद्धाः आसन्।
“अहं प्रथमवारं श्रुतवान्,” इति फ्रैङ्क् अवदत्। “त्वं कदा नौकाभङ्गे आसीः यस्मिन् चतुर्नवतिः जीवाः नष्टाः?”
“केप् कोड्-प्रदेशे ’२३ तमे वर्षे,” इति चेट् नाटकीयरूपेण अवदत्। “तत् रात्रिः यदा शुभा नौका ब्रैनिगन् सर्वैः सह अधः गता। आह, सा भयानका रात्रिः आसीत्। यावत् अहं जीवामि, तावत् तां न विस्मरिष्यामि! कदापि न!”
“अहं मन्ये यत् त्वं तत् स्मरसि अपि न,” इति फ्रैङ्क् अवदत्।
परन्तु चेट् अग्रे गत्वा वाष्पं प्राप्य अवदत्।
“ब्रैनिगन् बोस्टन्-बन्दरात् चतुर्घण्टानन्तरं प्रस्थिता तथा च उत्तरात् प्रबलः वायुः आसीत्। अहं प्रातःकाले एव मम यात्रां निर्धारितवान्, परन्तु यात्राकालः समीपे आगच्छत्, मम मित्राः मां न गन्तुं प्रार्थितवन्तः। ‘तत् मृत्युः!’ इति ते अवदन्। परन्तु अहं केवलं हसितवान्। ‘चेट् मोर्टन् वातावरणात् न बिभेति। अहं यास्यामि।’ ब्रैनिगन् तटात् दूरे गता यावत् वातावरणं सर्वेण वेगेन प्रकोपितम् अभवत्। वज्रं विद्युत् च प्रबलः वृष्टिः च! सः विंशतिवर्षेषु सर्वाधिकः प्रकोपः आसीत्, नायकः अवदत्। यात्रिणः स्वकीयेषु कक्षेषु सम्मिलिताः, भयेन व्याकुलाः। केचन तेषां समुद्ररोगेण पीडिताः आसन्। वातावरणं अधिकं दुष्टम् अभवत्।”
“एषः महान् असत्यः इति प्रतीयते,” इति जो स्वयम् आकृष्टः सन् अवदत्।
चेट्-मुखं गम्भीरम् आसीत् यदा सः अग्रे अवदत्।
“रात्रिः आगता। तरङ्गाः दृढां नौकां प्रति आगताः। नौकानायकः चक्रं धारयन् आसीत्। अधः ली-स्कपर्सु—यत् किमपि अस्ति—प्रथमसहायकः भग्नपादेन शयितः आसीत्। अधः प्राग्भागे नौकाकर्मचारिणः विद्रोहं कुर्वन्तः आसन्। ततः एकः भयानकः आर्तनादः श्रुतः। ‘स्रावः! नौका स्रावं प्राप्तवती!’ तथा च, धिक्, सा प्राप्तवती। नायकः सेतोः अधः आगच्छत्। ‘नौकाः प्रति गच्छत,’ सः अवदत्। ‘स्त्रियः बालाः च प्रथमम्।’ परन्तु ब्रैनिगन् शीघ्रं पृष्ठभागेन अधः गच्छन्ती आसीत्। ते एकां अपि नौकां प्रक्षेप्तुं न शक्तवन्तः यावत् नौका शीघ्रं अधः गता, तथा च पञ्चाशीतिः जनाः जलसमाधिं प्राप्तवन्तः।”
सः शोकेन शिरः कम्पयित्वा, यथा एतां भयानकां दुर्घटनां चिन्तयन्।
“पञ्चाशीतिः?” इति फ्रैङ्क् अवदत्। “अल्पकालात् पूर्वं त्वं नवचत्वारिंशत् जीवान् उक्तवान्।”
“नवचत्वारिंशत् जीवाः,” इति चेट् अवदत्। “पञ्चाशीतिः जनाः, परन्तु नवचत्वारिंशत् जीवाः। नौकायाः मार्जारः अपि मृतवान्।”
जो हसित्वा अवदत् यत् फ्रैङ्क् कथं सुचारु रूपेण जाले पतितवान्। फ्रैङ्क् मूर्खः इव दृष्टः। ततः जो हसित्वा अवदत्।
“तथा च त्वम् एकमात्रः जीवितः!” इति सः अवदत्। “त्वं कथं मुक्तः?”
चेट् उत्थाय तरङ्गान् प्रति अवलोक्य अवदत्।
“अहं नौकां प्रति न प्राप्तवान्,” इति सः सौम्यरूपेण अवदत्।
जो कोपेन हास्यकरं प्रति दृष्ट्वा चक्रं प्रति उत्प्लुत्य अवदत्। सः तस्योपरि अकस्मात् आक्रम्य स्लूथ् इति नौकायाः नासिका वायुं प्रति प्रस्थापितवान्, तथा च चेट् सन्तुलनात् पतितः, नौकायाः अधः भारेण उपविष्टः, आश्चर्येण चीत्कारं कुर्वन्।
“तत् त्वां शिक्षयिष्यति!” इति जो गम्भीररूपेण अवदत्, चेट्-स्य नौकाभङ्गस्य नाटकीयकथायाः हास्यं दमयितुं प्रयत्नं कुर्वन्। परन्तु स्थूलः युवकः केवलं हसितवान्।
“अहो, युवकौ, युवां कथं ग्रस्तौ!” इति सः अवदत्। “युवां कथं विस्मितौ! युवां विश्वसितुं न शक्तवन्तौ!” सः हसित्वा अवदत्। “प्रतीक्ष्यतां यावत् अहं अन्येभ्यः एतत् वदामि। ‘अन्याः नव जीवाः किम्?’ ‘त्वं कथं मुक्तः?’ वाह!” सः नौकायाः अधः उपविष्टः यावत् तस्य नेत्रेभ्यः अश्रूणि आगतानि। फ्रैङ्क् जो च स्वयम् प्रति हसितवन्तौ, यतः तौ चेट्-स्य सहितं अभ्यस्तौ आस्ताम्। बिफ् टोनी च स्वकीयाः नौकाः स्लूथ् इति नौकायाः समीपं प्रस्थाप्य एतस्य हास्यस्य कारणं ज्ञातुम् इच्छन्तौ आस्ताम्, परन्तु तौ ताभ्यां न उक्तवन्तौ यतः चेट् एतां कथां अधिकसुविधाकाले नूतनबलिभ्यः कथयितुम् इच्छति स्म।
एकघण्टात् अधिकं यावत् तिस्रः मोटरनौकाः खाडीं प्रति धावन्त्यः आसन्, यावत् तौ ज्ञातवन्तौ यत् गृहं प्रति गन्तुं समयः आगतः। स्लूथ् नौकागृहं प्रथमं प्राप्तवती, नेपोली च तस्याः पृष्ठतः, बिफ् हूपर्-स्य नौका च पृष्ठतः आगता। नौकाः सुरक्षितरूपेण स्थानेषु स्थापिताः, षट् युवकाः गृहं प्रति मार्गं प्रस्थिताः।
“प्रतिफलानि प्राप्तुं प्रयत्नं करिष्यथः?” इति जेरी गिल्रॉय् हार्डी-कुमारौ अवदत्।
फ्रैङ्क् हसित्वा अवदत्। “यदि वयं यानचोरैः सह मिलिष्यामः, तर्हि प्रतिफलानि न त्यक्ष्यामः,” इति सः अवदत्। “सहस्रं डॉलराः बहु धनम् अस्ति।”
“त्वयोः कृते न,” इति बिफ् अवदत्। “युवां पश्चिमे स्वर्णविषयकः प्रकरणे स्थूलं प्रतिफलं प्राप्य धनं किमर्थं इच्छथः?”
सः किञ्चित् लुप्तस्वर्णविषयकं प्रकरणं स्मरति स्म, यस्मिन् तौ मोन्टाना-प्रदेशं प्रति अटलाण्टिक्-तटस्य गृहात् प्रस्थितवन्तौ यतः तयोः पिता अपराधिनः अन्वेषणे रुग्णः अभवत्।
तयोः एतस्मिन् प्रकरणे शुभकार्यं ताभ्यां सुन्दरं धनं प्राप्तवत् तथा च तयोः मित्रं जैड्बरी विल्सन्, एकः पुरातनः स्वर्णान्वेषकः यः बेपोर्ट्-नगरे निवसितुं आगतः, दरिद्रात् मुक्तः अभवत्। सः स्वर्णस्य मूलस्वामिषु एकः आसीत्, तथा च तस्य लोपानन्तरं दुष्टदिनानि प्राप्तवान्।
“धनं सर्वदा उपयुक्तं भवति,” इति फ्रैङ्क् अवदत्। “यदि कदापि वयं महाविद्यालयं प्रति गच्छामः, तर्हि उपयुक्तं भविष्यति।”
“अहं लोकं कथयिष्यामि!” इति चेट् अवदत्। “त्वयोः पिता तस्य विषये अधिकं चिन्तितुं न आवश्यकः। अहं इच्छामि यत् मम पिता अपि एवं वदेत्।”
तौ हार्डी-गृहं प्राप्तवन्तौ तथा च फ्रैङ्क् जो च स्वकीयैः मित्रैः विदायं दत्तवन्तौ। तौ गृहं प्रविश्य ज्ञातवन्तौ यत् सायंभोजनं प्रायः सिद्धम् आसीत्। आण्टी गर्ट्रूड् तयोः आगमनं दृष्ट्वा आश्चर्यं व्यक्तवती यत् तौ भोजनकालात् पूर्वं गृहं प्राप्तवन्तौ। “आश्चर्यम्!” इति सा गम्भीररूपेण अवदत्।
फेन्टन् हार्डी स्वकीयात् अध्ययनकक्षात् निर्गत्य आगच्छत्। तस्य मुखं गम्भीरम् आसीत्।
“अस्तु,” इति सः अवदत्। “अहं मन्ये यत् युवां नूतनं विकासं श्रुतवन्तौ?”
तौ तं विस्मयेन अवलोकितवन्तौ।
“कस्य विकासः?” इति जो अवदत्।
“यानचोराणाम्।”
“वयं किमपि न श्रुतवन्तः,” इति फ्रैङ्क् अवदत्। “ते चोराः प्राप्ताः?”
श्रीमान् हार्डी शिरः कम्पयित्वा अवदत्।
“तादृशः सौभाग्यः न। चोराः अद्यापि स्वतन्त्राः सन्ति।”
“त्वं न वदसि यत् अन्यत् यानं चोरितम्?” इति जो अवदत्।
“न केवलम् एकम्। द्वे याने।”
“द्वे अपि?”
तयोः पिता शिरः कम्पयित्वा अवदत्।
“द्वे नूतने याने, एकं फ्रैङ्क्लिन् एकं च स्टुडेबेकर्, गतरात्रौ चोरिते,” इति सः ताभ्यां अवदत्। “नगरे एव।”
“रात्रिः शुभा! तथा च तयोः किमपि चिह्नं न प्राप्तम्?”
“न किमपि। पुलिसः सर्वदिनं तत् गोपितवती, यत् ते निर्व्याजेन ते प्राप्नुयुः, परन्तु ते स्वयम् पराजिताः इति स्वीकृतवन्तः। याने पूर्णतः अदृश्ये अभवताम्।”
आण्टी गर्ट्रूड् अवदत्।
“अत्यन्तं विचित्रं यत् डोड्-परिवारे कारागारे सति किमपि यानं न चोरितम्,” इति सा स्पष्टरूपेण अवदत्। “तयोः मुक्तेः क्षणात् द्वे नूतने याने गतानि।”
तौ एकं प्रति अवलोकितवन्तौ असुखेन। तौ निश्चितौ आस्तां यत् जैक् डोड् तस्य पिता च यानचोराणां सहभागितायाः निर्दोषौ आस्ताम्, परन्तु तौ स्वयम् स्वीकृतवन्तौ यत् तयोः आण्टी सन्देहं व्यक्तवती यः बेपोर्ट्-नगरे सामान्यरूपेण स्थापितः भवेत्।
“डोड्-परिवारस्य तेन सह किमपि सम्बन्धः न आसीत्,” इति फेन्टन् हार्डी शान्तरूपेण अवदत्। “अहं निश्चितः अस्मि। तथापि—तत् दुष्टं दृश्यते।”
“निश्चितं दृश्यते!” इति आण्टी गर्ट्रूड् अवदत्।
फ्रैङ्क् स्वकीयं भ्रातरं प्रति अवदत्।
“अस्माकं कार्यकालः आगतः,” इति सः अवदत्। “वयं शोर्-रोड्-प्रति पुनः श्वः अपराह्णे गमिष्यामः।”