ओलम्पिक-खिल्लाण-भाण्डारः एकस्यां प्रमुखायां पश्चिम-अन्त-वीथ्यां प्रकटं मुखभागं व्याप्तवान्। सः सुखेन खिल्लाण-भाण्डारः इति नाम्ना अभिहितः, यतः कश्चन न कदापि तस्य सामान्यं तथापि हृदयस्पर्शिनं खिल्लाण-भाण्डारस्य नाम दातुं स्वप्नमपि न कृतवान्। तस्य विशालेषु वातायनेषु प्रदर्शितानां वस्तूनां विषये शीतलं वैभवं विस्तृतं च असफलतायाः वातावरणम् आसीत्; तानि खिल्लाणानि आसन् यानि एकः क्लान्तः विक्रेता क्रिस्मस्-समये आश्चर्यव्याकुलानां पितृमातृणां निरुद्विग्नैः मौनैः बालकैः च प्रदर्शयति व्याख्याति च। पशु-खिल्लाणानि प्राकृतिक-इतिहास-प्रतिरूपाणां सदृशानि आसन्, न तु सुखदानि सहानुभूतिपूर्णानि च सहचराणि यानि एकः निश्चिते वयसि स्वस्य सह शयनं कर्तुं स्नानगृहं च प्रवेष्टुं इच्छेत्। यान्त्रिक-खिल्लाणानि निरन्तरं तानि कर्माणि कुर्वन्ति स्म यानि कश्चन न कदापि खिल्लाणं स्वस्य जीवनकाले अर्धदर्जनपर्यन्तं कर्तुम् इच्छेत्; एषा कृपालुः चिन्ता आसीत् यत् कस्यचित् सुविचारिते शिशुगृहे जीवनकालः निश्चयेन अल्पः भविष्यति।

वातायन-मुखभागस्य सम्पूर्णं विभागं व्याप्नुवत्सु सुसज्जितेषु पुत्रिकासु प्रमुखा आसीत् एका विशाला हॉबल्-स्कर्ट-धारिणी महिला पीच्-वर्णस्य मखमलीय-वस्त्रस्य एकस्मिन् संयोजने, विस्तृतरूपेण चित्रिता सिंहचर्म-सहायकैः, यदि कश्चन एतादृशं सुविधाजनकं व्यापकं शब्दं जटिलायाः स्त्री-सज्जायाः वर्णने उपयोक्तुं शक्नोति। सा न किमपि अभावयत् यत् सावधानतया विस्तृतस्य फैशन्-प्लेट्-मध्ये दृश्यते—वस्तुतः, सा सामान्य-फैशन्-प्लेट्-स्त्रीतः अधिकं किमपि अवाप्तवती इति वक्तुं शक्यते; शून्यस्य, अभिव्यक्तिरहितस्य दृष्टेः स्थाने सा स्वस्य मुखे चरित्रं धारयति स्म। एतत् स्वीकर्तव्यं यत् तत् दुष्टं चरित्रम् आसीत्, शीतलं, शत्रुतापूर्णं, अन्वेषणात्मकं, एकस्य भ्रूः सिनिस्टर-निम्नीकरणेन मुखस्य कोणेषु च निर्दयं कठोरतया। कश्चन तस्याः विषये घण्टापर्यन्तं कथाः कल्पयितुं शक्नोति स्म, कथाः यासु अनर्हं महत्त्वाकाङ्क्षा, धनस्य इच्छा, सर्वेषां सभ्यभावानां पूर्णं अभावः च प्रमुखं भागं कुर्वन्ति स्म।

वस्तुतः, सा स्वस्य न्यायाधीशान् जीवनचरित्रलेखकान् च न अभावयत्, अपि तु एतस्मिन् दुकान-वातायन-अवस्थायां अपि। एम्मेलिन्, दशवर्षीया, बर्ट्, सप्तवर्षीयः च, स्वस्य गूढस्य पृष्ठ-वीथ्याः सन्त् जेम्स्-पार्कस्य मीन-पूर्णं जलं प्रति गच्छन्तः मार्गे स्थगितवन्तौ, हॉबल्-स्कर्ट-धारिणीं पुत्रिकां समीक्ष्य तस्याः चरित्रं अत्यन्तं असहिष्णुभावेन विच्छेदयन्तौ आस्ताम्। अवश्यं अल्पवस्त्रधारिणां अनावश्यकरूपेण अतिवस्त्रधारिणां च मध्ये एकः अप्रकटः शत्रुत्वं भवति, परन्तु उत्तरस्य पक्षस्य किञ्चित् दयालुता सुहृद्भावः च अनेकवारं तं भावं आदरपूर्णं भक्तिं च परिवर्तयति; यदि पीच्-वर्णस्य मखमलीय-वस्त्रस्य सिंहचर्म-धारिणी महिला स्वस्य अन्येषु विस्तृतसज्जासु सुखदां अभिव्यक्तिं धारयति स्म, तर्हि एम्मेलिन् न्यूनातिन्यूनं तां सम्मानयेत् प्रेम च कुर्यात्। यथा आसीत्, सा तस्यै एकं भयंकरं प्रतिष्ठां दत्तवती, मुख्यतया सुवर्णित-दुराचारस्य द्वितीय-ज्ञानस्य आधारेण यत् नवलिका-पठन-कलायां निपुणानां संभाषणात् प्राप्तम् आसीत्; बर्ट् स्वस्य सीमित-कल्पनातः किञ्चित् हानिकरं विवरणं पूरितवान्।

"सा एका दुष्टा अस्ति, एषा," एम्मेलिन् दीर्घं अस्नेहपूर्णं दृष्ट्वा उक्तवती; "'तस्याः पतिः तां द्वेष्टि।"

"'सः तां प्रहरति," बर्ट् उत्साहेन उक्तवान्।

"न, सः न करोति, यतः सः मृतः; सा तं मन्दं मन्दं च विषं दत्तवती, येन कश्चन न ज्ञातवान्। इदानीं सा एकं धनिकं लार्डं विवाहं कर्तुम् इच्छति, धनस्य ढेरैः सह। 'सस्य एका पत्नी अस्ति, परन्तु सा अपि तां विषं दास्यति।"

"सा एका दुष्टा अस्ति," बर्ट् वर्धमान-शत्रुतया उक्तवान्।

"'तस्याः माता तां द्वेष्टि, सा अपि तस्याः भयभीता अस्ति, यतः तस्याः एकः सर्केस्टिक्-जिह्वा अस्ति; सदा सर्केस्म्स् वदति, सा। सा लोभिनी अपि अस्ति; यदि मत्स्यः गच्छति, सा स्वस्य भागं स्वस्य लघु-कन्यायाः भागं च खादति, यद्यपि लघु-कन्या दुर्बला अस्ति।"

"'तस्याः एकः लघु-पुत्रः आसीत्," बर्ट् उक्तवान्, "परन्तु सा तं जले प्रवेशयति स्म यदा कश्चन न पश्यति स्म।"

"न सा न कृतवती," एम्मेलिन् उक्तवती, "सा तं दरिद्र-जनैः पालयितुं प्रेषितवती, येन 'तस्याः पतिः न जानीयात् यत् सः कुत्र अस्ति। ते तं किञ्चित् निर्दयतया व्यवहरन्ति।"

"'तस्याः नाम किम्?" बर्ट् पृष्टवान्, चिन्तयन् यत् एतादृशस्य रोचकस्य व्यक्तित्वस्य नामकरणं कर्तव्यम् आसीत्।

"'तस्याः नाम?" एम्मेलिन् कठिनं चिन्तयन्ती उक्तवती, "'तस्याः नाम मोर्ल्वेरा अस्ति।" सा चलचित्र-नाटके प्रमुखतया प्रदर्शितायाः एकस्याः साहसिकायाः नाम्नः समीपं गन्तुं शक्तवती आसीत्। क्षणं मौनम् आसीत् यावत् नाम्नः सम्भावनाः बालकयोः मनस्सु परिवर्तिताः।

"तस्याः वस्त्राणि यानि सा धारयति तानि न दत्तानि, न च कदापि दास्यन्ति," एम्मेलिन् उक्तवती; "सा चिन्तयति यत् सा धनिकं लार्डं तानि दातुं प्राप्स्यति, परन्तु सः न दास्यति। 'सः तस्यै रत्नानि दत्तवान्, सहस्रशः पौण्ड-मूल्यानि।"

"'सः वस्त्राणां मूल्यं न दास्यति," बर्ट् दृढविश्वासेन उक्तवान्। स्पष्टतया धनिकानां लार्डानां दुर्बल-सद्भावस्य किञ्चित् सीमा आसीत्।

तस्मिन् क्षणे एकं मोटर-यानं लिवरी-सेवकैः सह भाण्डारस्य प्रवेशद्वारे स्थगितम्; एका विशाला महिला, प्रवेशकं त्वरितं च वक्तुं ढंगं धारयन्ती, बहिः आगच्छत्, मन्दं मन्दं च क्रुद्धेन एकेन लघुना बालकेन अनुगता, यस्य मुखे अत्यन्तं कृष्णः भ्रूभङ्गः आसीत् शेषं च शरीरं अत्यन्तं श्वेतं नाविक-वेशं धारयति स्म। महिला एकं वादं अनुवर्तयन्ती आसीत् यः सम्भवतः पोर्टमन्-स्क्वेर्-मध्ये आरब्धः आसीत्।

"इदानीं, विक्टर्, त्वं भितर् आगच्छ तस्याः चुलबुलायाः एकं सुन्दरं पुत्रिकां क्रीतुं। तस्याः जन्मदिने त्वं तस्यै एकं सुन्दरं सैनिकानां बक्सं दत्तवान्, त्वं अपि तस्याः जन्मदिने तस्यै एकं उपहारं दातव्यः।"

"भर्था एका स्थूला लघु-मूर्खा अस्ति," विक्टर् स्वस्य मातुः इव उच्चैः स्वरेण अधिकं विश्वासेन च उक्तवान्।

"विक्टर्, त्वं एतादृशं न वक्तव्यः। भर्था मूर्खा न अस्ति, सा न्यूनातिन्यूनं स्थूला न अस्ति। त्वं भितर् आगच्छ तस्याः पुत्रिकां चयनं कर्तुं।"

द्वौ दुकानं प्रविष्टवन्तौ, द्वयोः पृष्ठ-वीथि-बालकयोः दृष्टेः श्रवणस्य च बहिः।

"अहो, सः एकः दुष्टः स्वभावः अस्ति," एम्मेलिन् उक्तवती, परन्तु सा बर्ट् च अनुपस्थितायाः भर्थायाः विरुद्धं तस्य पक्षं ग्रहीतुं इच्छन्तौ आस्ताम्, या निश्चयेन स्थूला मूर्खा च आसीत् यथा सः तां वर्णितवान् आसीत्।

"अहं किञ्चित् पुत्रिकाः द्रष्टुम् इच्छामि," विक्टरस्य माता निकटतमाय विक्रेत्रे उक्तवती; "एकादशवर्षीयायाः लघु-कन्यायाः विषये अस्ति।"

"एकादशवर्षीयायाः स्थूलायाः लघु-कन्यायाः विषये," विक्टर् अतिरिक्त-सूचनारूपेण उक्तवान्।

"विक्टर्, यदि त्वं स्वस्य चुलबुलायाः विषये एतादृशं असभ्यं वदसि, तर्हि त्वं गृहं प्राप्य तत्क्षणं शयनं कर्तव्यः, चायां विना।"

"एषा अस्माकं नवीनतमेषु पुत्रिकासु एका अस्ति," विक्रेता वातायनात् पीच्-वर्णस्य मखमलीय-वस्त्रस्य हॉबल्-स्कर्ट-धारिणीं पुत्रिकां निष्कास्य उक्तवान्; "सिंहचर्म-टोक् च स्टोल्, नवीनतमः फैशन्। त्वं एततः नवीनतरं किमपि न प्राप्स्यसि। एषा एकः विशिष्टः डिजाइन् अस्ति।"

"पश्य!" एम्मेलिन् बहिः उक्तवती; "ते मोर्ल्वेरां गृहीतवन्तः।"

तस्याः मनसि उत्साहः किञ्चित् विरहस्य भावः च मिश्रितः आसीत्; सा एतस्य अतिवस्त्रधारिणः दुराचारस्य प्रतिरूपं किञ्चित् अधिकं कालं द्रष्टुम् इच्छति स्म।

"अहं चिन्तयामि यत् सा एकस्यां गाड्यां धनिकं लार्डं विवाहं कर्तुं गच्छति," बर्ट् अनुमानं कृतवान्।

"सा किमपि शुभं न करोति," एम्मेलिन् अस्पष्टरूपेण उक्तवती।

दुकान-मध्ये पुत्रिकायाः क्रयः निश्चितः आसीत्।

"एषा एका सुन्दरा पुत्रिका अस्ति, भर्था तया प्रसन्ना भविष्यति," विक्टरस्य माता उच्चैः स्वरेण उक्तवती।

"ओह्, अस्तु," विक्टर् क्रुद्धरूपेण उक्तवान्; "त्वं तां एकस्मिन् बक्से स्थापयित्वा एकं घण्टां प्रतीक्षां कर्तुं न अवश्यकं यावत् सा पार्सल्-रूपेण सज्जा भवति। अहं तां यथा अस्ति तथा गृह्णामि, वयं मान्चेस्टर्-स्क्वेर्-प्रति गच्छामः तस्यै भर्थायै दद्मः, तत् कार्यं समापयामः। एतत् मम कार्यं सुलभं करिष्यति यत् 'प्रियायै भर्थायै, विक्टरस्य प्रेम्णा,' इति एकस्यां कागदस्य पृष्ठे लिखितुं न अवश्यकं भविष्यति।"

"अस्तु," तस्याः माता उक्तवती, "वयं गृहं प्रति गच्छन्तः मान्चेस्टर्-स्क्वेर्-प्रति गच्छामः। त्वं तस्यै श्वः अनेकानि शुभकामनाः दातव्यः, तस्यै पुत्रिकां च दातव्यः।"

"अहं लघु-पशुं मां चुम्बितुं न दास्यामि," विक्टर् निर्धारितवान्।

तस्याः माता न किमपि उक्तवती; विक्टर् यावत् अपेक्षितं आसीत् तावत् अर्धं अपि कष्टं न दत्तवान्। यदा सः चिन्तयति स्म, सः वस्तुतः अत्यन्तं दुष्टः भवति स्म।

एम्मेलिने बर्टश्च वातायनात् प्रचलन्तौ आस्ताम् यदा मोर्ल्वेरा विक्रयालयात् निर्गता, विक्टोरस्य बाहुभ्यां सावधानतया। तस्याः कठोरं, अन्वेषणात्मकं मुखं सिनिस्टरविजयस्य दीप्तिं प्रकाशयति स्म। विक्टोरस्य तु पूर्वं क्रोधस्य स्थाने किञ्चित् तिरस्कारपूर्णं शान्तं आसीत्; सः पराजयं तिरस्कारेण सह स्वीकृतवान् आसीत्।

दीर्घा महिला सेवकाय निर्देशं दत्त्वा याने स्वयं स्थितवती। श्वेतसैनिकवेषधारी लघुप्रतिमा तस्याः पार्श्वे आरोहत्, सुसज्जितां गुडिकां सावधानतया धारयन्ती।

यानं किञ्चित् यार्डान् पृष्ठतः प्रचालयितव्यम् आसीत्। अतिसावधानतया, अतिमृदुतया, अतिनिर्दयतया विक्टोरः मोर्ल्वेरां स्वस्य स्कन्धात् उत्क्षिप्य, सा मार्गे पृष्ठतः गच्छन्तं चक्रं प्रति पतितवती। मृदु, सुखदं शब्दं कुर्वन् यानं पतितां प्रतिमां अतिक्रान्तवत्, ततः अन्येन शब्देन पुनः अग्रे प्रचलितवत्। यानं प्रस्थितवत्, बर्टः एम्मेलिने च भयमिश्रितहर्षेण पेट्रोललिप्तवेल्वेटस्य, काष्ठचूर्णस्य, चित्रव्याघ्रचर्मणः च दुर्दशां दृष्ट्वा स्थितौ, यत् घृणितायाः मोर्ल्वेरायाः अवशिष्टम् आसीत्। तौ उच्चं जयघोषं कृतवन्तौ, ततः तीव्रं कम्पमानौ तस्याः दृश्यात् धावितवन्तौ।

तस्याः अपराह्णस्य अनन्तरं, यदा तौ सेन्ट् जेम्स् उद्यानस्य जलतीरे मीनानाम् अन्वेषणे निरतौ आस्ताम्, एम्मेलिने बर्टं प्रति गम्भीरे स्वरे उक्तवती—

"अहं चिन्तितवती। त्वं जानासि कः सः आसीत्? सः तस्याः लघुः पुत्रः आसीत् यं सा दरिद्रजनैः सह वसितुं प्रेषितवती। सः पुनः आगत्य तत् कृतवान्।"